PRINSIP AKTA KANAK-KANAK 2001

Ia antara lain untuk menyatukan dan meminda undang-undang yang berhubungan dengan pemeliharaan, perlindungan dan pemulihan kanak-kanak dan untuk mengadakan peruntukan bagi perkara-perkara yang berkaitan di atas prinsip-prinsip tertentu . Di antara prinsip-prinsip tersebut disebutkan dalam preamble akta 611 ialah :

Mengiktiraf bahawa wawasan negara sebagai negara maju sepenuhnya ialah suatu negara di mana keadilan sosial dan pembangunan moral , etika dan rohani sama pentingnya dengan kemajuan Malaysia madani yang bersatu padu, progresif, damai, penyayang, adil dan berperikemanusiaan:
Mengiktiraf bahawa seseorang kanak-kanak bukan sahaja merupakan suatu bahagian penting masyarakat sedemikian tetapi juga merupakan kunci kehidupan, pembangunan dan kemakmuran masyarakat itu :
Mengakui bahawa seseorang kanak-kanak itu , oleh sebab ketidakmatangannya dari segi fizikal dan emosinya, memerlukan perlindungan, pemeliharaan dan bantuan khas, selepas kelahiran, untuk membolehkannya turut serta dalam dan menyumbang secara positif ke arah membentuk suatu masyarakat Malaysia madani yang unggul:
Mengiktiraf bahawa tiap kanak-kanak berhak untuk mendapatkan perlindungan dan bantuan dalam segala hal keadaan tanpa mengira apa-apa jenis perbezaan seperti warna kulit ,ras, jantina, bahasa dan agama, asal usul atau kecacatan fizikal ,mental atau emosi atau apa-apa status lain :
MENGAKUI bahawa keluarga merupakan kumpulan asas dalam masyarakat yang menyedialkan suasana semula jadi bagi pembesaran , penyaraan dan kebajikan semua anggotanya, khususnya kanak- kanak , supaya mereka boleh membesar dalam suasana aman , bahagia , kasih sayang dan persefahaman untuk memperoleh keyakinan penuh , maruah dan nilai diri seorang manusia :
MENGIKTIRAF peranan dan tanggungjawab keluarga dalam masyarakat , supaya mereka diberi bantuan yang perlu untuk membolehkan mereka menunaikan tanggungjawab mereka sepenuhnya sebagai sumber pemeliharaan ,penyaraan, pemulihan dan perkembangan kanak-kanak dalam masyarakat:

RESOLUSI PERTUBUHAN BANGSA-BANGSA BERSATU ( PBB )

Malaysia telah menandatangani Konvensyen Mengenai Hak Kanak-Kanak, Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu ( PBB ) dan di antara lain resolusi tersebut ialah :

“ Menurut Perkara 40 (1) Konvensyen Mengenai Kanak-Kanak “Negara-Negara Pihak mengiktiraf hak tiap-tiap kanak-kanak yang dikatakan sebagai, dituduh atau diiktirafkan sebagai melanggar undang-undang penal hendaklah dilayan mengikut cara yang selaras dengan penggalakkan kefahaman kanak-kanak itu mengenai kemuliaan dan harga diri, yang menguatkuasakan rasa hormat kanak-kanak itu kepada hak asasi manusia dan kebebasan asasi orang lain yang mengambil kira umur kanak-kanak itu dan kanak-kanak itu memegang peranan yang membina dalam masyarakat “ .

“ Perkara 40 (2) (b) pula menegaskan bahawa setiap kanak-kanak yang dikatakan sebagai atau dituduh telah melanggar undang-undang penal memiliki paling kurang jaminan yang berikut:

• Untuk dianggap tidak bersalah sehingga dibuktikan bersalah mengikut undang-undang;
• Untuk dimaklumkan dengan segera dan terus pertuduhan-pertuduhan terhadapnya, dan, jika wajar melalui ibu bapanya atau penjaga di sisi undang-undang dan diberi bantuan guaman atau bantuan sewajarnya yang lain dalam penyediaan dan pembentangan pembelaannya;
• Menjadikan perkara itu itu diputuskan tanpa kelengahan oleh pihak berkuasa yang berwibawa, bebas dan saksama atau badan kehakiman dalam sesuatu perbicaraan adil mengikut undang-undang.....”

Seterusnya , Perkara 40 (4) menegaskan bahawa :

“ Berbagai peruntukan seperti perintah jagaan, bimbingan dan penyeliaan; kaunseling; cubaan akhlak; jagaan keluarga angkat; program latihan pendidikan dan program latihan vokasional dan alternatif lain kepada jagaan institusi hendaklah didapati untuk memastikan bahawa kanak-kanak itu diuruskan kesejahte-raan mereka mengikut cara yang sewajarnya dan berpandangan dengan kedua-dua hal keadaan dan kesalahan itu “ .

Di dalam konvensyen mengenai Hak Kanak-Kanak yang diluluskan oleh PBB pada 20 Nov 1989 ia mengandungi 54 perkara dipecahkan 3 bahagian yang menyentuh pelbagai isu. Di antara is kandungan konvensyen tersebut ialah :

Bahagian 1

• Tarkrif kanak-kanak
Seseorang kanak-kanak diiktirafkan sebagai seorang yang dibawah umur 18 tahun, melainkan jika undang-undang negaranya mengiktirafkan umur dewasanya sebelum itu.

• Tiada Diskriminasi
Semua hak terpakai bagi kanak-kanak tanpa kecualian. Adalah menjadi obligasi negara untuk melindungi kanak-kanak daripada apa-apa bentuk diskrimanasi dan untuk mengambil tindakan yang positif untuk memajukan hak mereka.

• Kepentingan terbaik kanak-kanak
Segala tindakan berkenaan dengan kanak-kanak hendaklah mengambil kira sepenuhnya kepentingan terbaik kanak-kanak itu. Negara hendaklah memberikan kanak-kanak itu jagaan yang mencukupi apabila ibu bapa atau orang lain yang dipertanggungjawabkan dengan tanggungjawab itu, gagal untuk berbuat demikian.

• Pelaksanaan hak-hak
Negara mestilah melakukan segala yang boleh dilakukannya untuk melaksanakan hak-hak yang terkandung dalam Konvensyen

• Bimbingan ibu bapa dan keupayaan berkembang kanak-kanak
Negara mestilah menghormati hak dan tanggungjawab ibu bapa dan keluarga luas untuk memberikan bimbingan kepada kanak-kanak yang sesuai dengan keupayaan berkembangnya.

• Kewujudan dan perkembangan
Tiap-tiap kanak-kanak mempunyai hak sedia ada untuk hidup, dan negara mempunyai obligasi untuk memastikan kewujudan dan perkembangankanak-kanak itu.

• Nama dan kerakyatan
Kanak-kanak mempunyai hak terhadap nama sejak dilahirkan. Kenak-kanak juga mempunyai hak untuk mempunyai hak untuk memperolehi kerakyatan dan. Seboleh-bolehnya, untuk mengetahui ibu bapanya dan dijaga oleh mereka.

• Memelihara identiti
Negara mempunyai obligasi untuk melindungi, dan jika perlu, memantapkan semula aspek-aspek asas identiti kanak-kanak itu. Ini termasuklah nama, kerakyatan dan pertalian keluarga.

• Pemisahan daripada ibu bapa
Kanak-kanak mempunyai hak untuk tinggal bersama ibu bapanya melainakn jika ini disifatkan tidaksecocok dengan kepentingan terbaik kanak-kanak itu. Kanak-kanak itu juga mempunyai hak untuk mengekalkan hubungan dengan kedua-dua ibu bapa jika dipisahkan daripada salah seorang atau kedua-duanya.

• Penyatuan semula keluarga
Kanak-kanak dan ibu bapa mereka mempunyai hak untuk meninggalkan mana-mana negara dan untuk memasuki negara mereka sendiri bagi maksud penyatuan semula atau bagi mengekalkan perhubungananak-anak.

• Pemindahan haram dan ketabolehpulangan
Negara mempunyai obligasi untuk mencegah dan meremedikan penculikan atau penahan kanak-kanak di luar negeri oleh seorang ibu atau bapa atau pihak ketiga.

• Pendapat kanak-kanak
Kenak-kanak mempunyai hak untuk menyatakan pendapat mereka secara bebas dan menjadikan pandangan itu diambil kira dalam apa-apa perkara atau tatacara yang menyentuh kanak-kanak.

• Kebebasan bersuara
Kanak-kanak mempunyai hak untuk menyatakan pandangannya, menerima maklumat, memberitahu idea atau meklumat, tanpa mengira sempadan.

• Kebebasan berfikir, rasa hati dan beragama
Negara hendaklah menghormati hak kanak-kanak kepada kebebasan berfikir, rasa hati dan beragama, tertakluk kepada bimbingan ibu bapa yang sewajarnya.

• Kebebasan berpersatuan
Kanak-kanak mempunyai hak untuk berjumpa dengan yang lain, dan untuk menjadi ahli persatuan atau membentuk persatuan.

• Perlindungan privasi
Kenak-kanak mempunyai hak kepada perlindungan daripada gangguan ke atas privasi, keluarga, tempat tinggal dan surat-menyuratnya dan daripada libel atau slander.

• Akses kepada maklumat yang sewajarnya
Negara hendaklah memastikan kanak-kanak diberi akses kepada maklumat dan bahan daripada pelbagai sumber, dan negara itu hendaklah menggalakkan media massa untuk menyebarkan maklumat yang mempunyai gaedah sosial dan kebudayaan kepada kanak-kanak, dan mengambil langkah untuk melindunginya daripada bahan yang memudaratkan.

• Tanggungjawab ibu bapa
Ibu bapa mempunyai tanggungajwab untuk membesarkan kanak-kanak, dan negara hendaklah menyokong mereka dalam hal ini. negara hendaklah memberikan bantuan yang sewajarnya kepada ibu bapa dalam pembesaran anak.

• Perlindungan daripada penyalahgunaan dan pengabaian
Negara hendaklah melindungi kanak-kanak daripada segala bentuk penganiyaan yang dilakukan oleh ibu bapa atau orang lain yang bertanggungjawab bagi jagaan kanak-kanak itu dan mewujudkan program sosial yang sesuai bagi pencegahan penganiayaan dan rawatan mangsa.

• Perlindungan kanak-kanak tanpa keluarga
Negara diwajibkan memperuntukan perlindungan yang khas kepada seorang kanak-kanak yang dilucuthakkan persekiratan kekeluargaannya dan juga memastikan bahawa jagaan keluarga alternatif atau penempatan institusi boleh didapati dalam kes sedemikian. Usaha-usaha untuk memenuhi obligasi ini hendaklah memberi perhatian yang sewajarnya kepada latar belakang kebudayaan kanak-kanak itu.

• Pengangkatan
Dalam negara-negara di mana pengangkatan diiktiraf dan atau dibenarkan, ia hanya boleh dijalankan demi kepentingan terbaik kanak-kanak dan itu pun hanya dengan kebenaran pihak berkuasa yang berwibawa, dan perlindungan bagi kanak-kanak itu.

• kanak-kanak pelarian
Perlindungan khas hendaklah diberi kepada seorang kanak-kanak pelarian atau kepada seorang yang meminta taraf pelarian. Adalah menjadi obligasi negara untuk memberi kerjasama dengan pertubuhan yang berwibawa yang memperuntukkan perlindungan dan bantuan sedemikian.

• kanak-kanak kurang upaya
Seseorang kanak-kanak mempunyai hak kepada penjagaan, pendidikan dan latihan khas untuk membanutnya menikmati kehidupan yang sepenuhnya dan dihormati dan mencapai tahap tertinggi sikap tidak bergantung dan integrasi sosial yang boleh.

• Kesihatan dan perkhidmatan kesihatan
Kanak-kanak mempunyai hak kepada standard kesihatan yang paling tinggi dan jagaan perubatan yang boleh dicapai. Neara hendaklah meletakan penekanan khas kepada penyedian rawatan kesihatan yang utama melalui pencegahan, pendidikan kesihatan awam dan pengurangan kematian bayi. Mereka hendaklah menggalakkan kerjasama antarabangsa dalam hal ini dan berusaha untuk memastikan bahawa tiada kanak-kanak yang dilucuthakkan akses kepada perkhidmatan kesihatan yang efektif.

• Kajian semuala berkala penempatan
Seseorang kanak-kanak yang ditempatkan oleh negara bagi sebab jagaa, perlindungan atau rawatan berhak kepada penempatan itu dinilai dnegan tetap.

• Keselamtan sosial
Kanak-kanak mempunyai hak untuk mendapatkan faedah daripada keselamtan sosial termasuk insurans sosial

• Taraf hidup
Tiap-tiap kanak-kanak mempunyai hak kepada taraf hidup yang mencukupi bagi perkembangan fizikal, mental, kerohanian, kemoralan dan pembangunan sosial. Ibu bapa mempunyai tanggungjawab utama untuk memastikan bahawa kanak-kanak mempunyai taraf hidup yang mencukupi. Kewajipan negara ialah untuk memastikan bahawa tanggungjawab ini boleh dilaksanakan dan dilaksanakan. Tanggungjawab negara boleh termasuk bantuan material kepada ibu bapa dan anak-anak mereka.

• Pendidikan
Kanak-kanak mempunyai hak terhadap pendidikan, dan kewajipan negara untuk memastikan bahawa pendidikan utama percuma dan wajib, menggalakkan pendidikan menengah dalam berbagai bentuk yang mudah diperolehi oleh setiap kanak-kanak dan untuk menjadikan pendidikan tinggi diadakan kepada semua atas dasr keupayaan. Disiplin sekolah hendaklah selaras dengan hak dan kemuliaan kanak-kanak itu. Negara hendaklah melibatkan diri dalam kerjasama antarabangsa untuk melaksanakan hak ini.

• Matlamat pendidikan
Pendidikan hendaklah mempunyai matlamat untuk mengembangkan personality, bakat dan kebolehan mental dan fizikal kanak-kanak pada tahap potensi yang paling tinggi. Pendidikan hendaklah menyediakan kanak-kanak itu untuk kehidupan dewasa yang aktif dalam suatau masyarakat yang bebas dan memupuk rasa hormat bagi ibu bapa kanak-kanak, bahasa dan nilainya sendiri, dan bagi latar belakang kebudayaan dan nilai orang lain.

• Kanak-kanak minoriti atau penduduk asli
Kanak-kanak daripada komuniti minority dan penduduk asli mempunyai hak untuk menikmati kebudayaan mereka sendiri dan mengamalkan bahasa dan agama mereka sendiri

• Aktiviti masa lapang, rekreasi dan kebudayaan
Kanak-kanak mempunyai hak kepada masa lapang, bermain dan menyertai akitiviti kebudayaan dan kesenian

• Buruh kanak-kanak
Kanak-kanak mempunyai hak untuk dilindungi daripada perkerjaan yang mengancam kesihatan, pendidikan atau perkembangannya. Negara hendaklah menetapkan umur minimum bagi perkerjaan dan mengawal selia keadaan bekerja.

• Penyalahguaan dadah
Kanak-kanak mempunyai hak kepada perlindungan daripada penggunaandadah narotik dan psikotropik, dan daripada terlibat dalam pengeluaran atau pembahagian dadah itu.

• Pengeksplotasian seks
Negara hendaklah melindungi kanak-kanak daripada pengeksplotasian dan penderaan seksual, termasuk pelacuran dan penglibatan dalam pornografi.

• Penjualan, perdagangan dan pemelarian
Adalah menjadi obligasi negara untuk berusaha mencegah penjualan, perdagangan haram dan pemelarian kanak-kanak

• Bentuk eksplotasi yang berlainan
Kakank-kanak mempunyai perlindungan hak kepada perlindungan daripada segala bentuk pengeksplotasian yang memudarkan mana-mana aspek kebajikan kanak-kanak yang tidak diliputi dalam perkara 32, 33, 34 dan 35

• Penyeksaan dan pelucuthakkan kebebasan
Tiada kanak-kanak boleh tertakluk kepada layanan atau hukuman yang zalim, kejam, tangkapan yang tidak sah, atau pelucuthakkan kebebasan. Kedua-dua hukuman matai dan pemenjaraan, seumur hidup tanpa kemungkinan dilepaskan adalah dilarang bagi kesalahan yang dilakukan oleh orang di bawah umur 18 tahun. Mana-mana kanak-kanak yang dilucuthakkan kebebasan hendaklah dipisahkan daripada orang dewasa melainkan jika ia dianggap dmei kepentingan terbaik kanak-kanak itu untuk tidak berbuat demikian. Seorang kanak-kanak yang ditahan hendaklah mempunyai bantuan guaman dan bantuan lain serta perhubungan dengan keluarga.

• Konflik bersenjata
Negara-negara pihak hendaklah mengambil segala langkah boleh laksana untuk memstikan bahawa kanak-kanak di bawah umur 15 tahun tidak mengambil bahagian secara langsung dalam pemusuhan. Tiada kanak-kanak di bawah umur 15 tahun boleh direkrut dalam tentera. Negara hendaklah juga memastikan perlindungan dan jagaan kenak-kanak yang terjejas oleh konflik bersenjata sebagaimana yang diperihalkan dalam undang-undang antarabangsa yang berkaitan.

• Jagaan pemulihan
Negara mempunyai obligasi untuk memastikan bahawa mangsa kanak-kanak dalam konflik bersenjata, penyeksaan, pengabaian, penganyiaan atau pengeksplotasian menerima rawtan yang sewajarnya bagi pemulihan mereka dan intergrasi semula sosial.

• Pentadbiran keadilan juvana
Kanak-kanak yang berkonflik dengan undagn-undang mempunyai hak kepada layanan yang menggalakkankefahaman kanak-kanak itu mengenai kemuliaan dan harga diri, yang mengambil kira umur kanak-kanak itu dan bertujuan mengitegrasikan kanak-kanak itu dalam masyarakat. Kanak-kanak berhak terhadap jaminan asas serta bantuan guaman atau bantuan lain bagi pembelaannya. Prosiding kehakiman dan penempatan institusi hendaklah dielakkan sedapat mungkin.
• Menghormati standard yang lebih tinggi
Ababila standard yang dinyatakan dalam undang-undang negara dan antarabangsa yang terpakai yang berkaitan dengan hak-hak kanak-kanak adalah lebih tinggi daripada standard dalam Konvensyen ini, standard yang lebih tinggi itu hendaklah sentiasa dipakai.

Bahagian II

Perkara 42 – 45 - Adalah bagi Pelaksanaan dan mula berkuat-kuasa konvensyen ini. Peruntukan-peruntukan perkara 42-54 terutamanya membayangkan :

• Obligasi negara untuk menjadikan hak yang terkandung dalam Konvensyen ini diketahui umum kepada kedua-dua orang dewasa dan kanak-kanak
• Penubuhan Jawatankuasa Mengenai Hak Kanak-kanak yang terdiri daripada sepuluh pakar, yang akan menimbangkan laporan yang kena dikemukakan oleh Negara-negara Pihak kepada konvensyen dua tahun selepas ratifikasi dan tiap-tiap lima tahun selepas itu. Konvensyen mula berkuatkuasa - dan Jawatankuasa akan ditubuhkan - selepas 20 negara telah meratifikasikan Konvensyen.
• Negara-negara Pihak perlu menjadikan laporan mereka boleh didapati secara meluas kepada orang awam.
• Jawatankuasa boleh mencadangkan nahawa kaian khas diakui janji mengenai isu tertentu yang hak berhubungan dengan kanak-kanak, dan boleh membuat penilaian mereka diketahui kepada setiap Negara Pihak yang berkenaan serta kepada Perhimpunan PBB.
• Untuk ‘merangsangkan pelaksanaan yang berkesan Konvensyen dan untuk menggalakkan kerjasama antarabangsa’ agensi khusus PBB – seperti Pertubuhan Buruh Antarabangsa (ILO), Pertubuhan Kesihatan Sedunia (WHO), dan Pertubuhan Pendidikan, Saintifik dan Kebudayaan Pertubuhan Pangsa-Bangsa Bersatu (UNESCO), - dan UNICEF boleh menghadiri mesyuarat jawatankuasa Bersama dengan mana-mana badan lain yang diiktirafkan sebagai ‘berwibawa’ termasuk pertubuhan bukan kerajaan (NG)) sebagai taraf perunding dengan PBB dan organisasi PBB seperti Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu bagi Pelarian (UNHCR), mereka boleh mengemukakan maklumat yang berkaitan kepada jawatankuasa dan diminta untuk membeirkan nasihat mengenai pelaksanaan yang optimum Konvensyen.

Bahagian III

Perkara 46 – 54 - bahagian ini menyentuh isu asas mengenai Konvensyen Menenai Hak Kanak-kanak.

RUMUSAN

Pada pendapat saya , para remaja di Malaysia terutamanya sudah cukup dan memadai denga masalah yang telah, sedang dan akan mereka hadapi. Oleh yang demikian , sesebuah negara dan kerajaan itu mistilah jangan menambahkan lagi masalah kapada mereka denga kata lain cuba untuk meningkat dan mempebaiki lagi perkara-perkara yang berkaitan dengan sistem keadilan jenayah terhadap remaja. Ia merangkumi perkara – perkara seperti berikut :

• mengenalpasti masalah-masalah berkenaan dengan hak-hak asasi banduan muda.
• mengkaji punca-punca masalah berkenaan dengan hak-hak asasi banduan muda yang telah dikenalpasti.
• mengkaji peruntukan-peruntukan perundangan Malaysia yang berkenaan dengan masalah-masalah yang telah dikenalpasti.
• mencari penyelesaian jangka pendik dan jangka panjang untuk mengatasi masalah-masalah yang akan dikenalpasti.
• mencari kaedah pemantauan bagi mengatasi masalah-masalah yang akan dikenalpasti.
• membuat resolusi berkenaan dengan pelaksanaan cadangan-cadangan penyelesaian yang dipersetujui.